انسان ها و حیوانات گرایش طبیعی به برقراری ارتباط با یکدیگر دارند (نایمرو لانداهل، ٢٠٠۷)
از زمان انسان های نخستین تاکنون حیوانات به ویژه اسب در نقش های گوناگون از قبیل وسیله نقلیه برای انسان ها مفید بوده اند (تروتر، چاندلر، گودوین-بوند و کیسی، ٢٠٠٨). فایده دیگر حیوانات بهره گیری از آن ها در بُعد درمانی است. درمان با استفاده از حیوانات با تغییرات عصبی شیمیایی همراه است. کاهش انقباض های اسپاستیک کودکان فلج مغزی و بزرگسالان با آسیب های طناب نخاعی نیز در اثر استفاده از اسب مشاهده شده است (لنچر وهمکاران، ٢٠٠٣).
اسب سواری درمانی یکی از روش های حیوان درمانی است که برای افراد با ناتوانی های گوناگون از قبیل ناتوانی های اجتماعی، شناختی و حرکتی به کار می رود (پایو، ٢٠٠٠). پژوهش دیگر نیز ثابت کرده است که درمان با استفاده از حیوان در کاهش نشانه های رفتاری مرتبط با اتیسم، افزایش اجتماعی شدن و ارتباط و بهبود کیفیت زندگی موثر است (گیلگو، ٢٠٠۹).
با وجود اختلال در تعامل اجتماعی افراد اوتیسم با دیگر انسان ها، بسیاری از آن ها پیوند نزدیک و صمیمانه ای را با حیوانات همراه در زندگی شان گزارش کردند (اُهایر، 2013).
افزون بر این پژوهشگرانی چون نایمر و لانداهل (٢٠٠۷)، پژوهش های فراتحلیلی در زمینه اثر بخشی روش درمان با استفاده از حیوان انجام داده اند. این پژوهشگران دریافتند که درمان با استفاده از حیوانات بالاترین میزان تاثیر را در اختلالات طیف اتیسم دارد. آن ها هم چنین دریافتند در مشکلات جسمی بزرگترین اندازه اثر متعلق به درمان با استفاده از اسب بوده است. بنابراین می توان از روش اسب سواری درمانی برای بهبود مهارت های اجتماعی کودکان دارای اتیسم استفاده کرد.
اسب سواری درمانی، تعادل و حرکت را در حالی که یک رابطه ی درمانی بین بیمار و اسب شکل می دهد بهبود می بخشد (باس، 2009).
هیپوتراپی واژه ای است که در متون برای اسب سواری درمانی استفاده می شود و طبق تعریف انجمن هیپوتراپی آمریکا استفاده از حرکات اسب به عنوان یک استراتژی درمانی توسط فیزیوتراپیست ها، کاردرمان گران و گفتاردرمان گران برای در نظر داشتن اختلالات، محدودیت های عملکردی و ناتوانی ها در بیماران عصبی عضلانی اسکلتی، اشاره می کند. کاردرمان گرانو فیزیوتراپیست ها از آن برای بهبود تعادل (صحیح ایستادن پا و ظاهر اسکلتی سالم)، هماهنگی، مهارت های حرکتی درشت و ظریف در کودکانی که با آن ها کار می کنند، بهره می برند (تریدارت 2011).
این درمان ممکن است روی عملکردهای روانی،شناختی، رفتاری و ارتباطی موثر باشد که کاردرمان گران، گفتار درمان گران و فیزیوتراپیست ها می توانند از این درمان برای افراد با اختلال اتیسم استفاده کنند (پترسن، 2010).
هدف نهایی درمان گران با استفاده از روش هیپوتراپی در قدم اول بهبود مهارت های حرکتی، پردازشی و تعاملی و در نهایت بهبود عملکرد کاری است (لاتلا، 2008).
در هیپوتراپی درمان گران ابتدا روی توانبخشی کودک به منظور بهبود مهارت هایی که به طور عملکردی در انجام تکالیف روزمره به آن ها کمک می کند، تمرکز دارند. از آنجایی که یکی از علایم اتیسم اختلال در پردازش حسی است و هیپوتراپی نیز رویکردی چند حسی ایجاد می کند این درمان می تواند برای این کودکان مفید باشد. درمان اسب برای کودکان مبتلا به اتیسم در به دست آوردن احساس از خود و بدن خود، افزایش ارتباط و تعامل خود با جهان اطراف موثر بوده و اعتماد به نفس کودک را افزایش می دهد (تریدارت، 2011).
لازم به ذکر است که هیپوتراپی نه تنها یک برنامه درمانی برای جمعیت مبتلا به اتیسم است، بلکه مزایای متعدد برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالانی که از دیگر معلولیت ذهنی یا رشدی رنج می برند دارد، از جمله : آرامش عضلات، قدرت عضله سازی، بهبود هماهنگی حرکتی خوب، هماهنگی چشم و دست، بهبود در وضعیت و انعطاف پذیری، بهبود ارتباط، به دست آوردن کنترل خود، به دست آوردن اعتماد به نفس، بهبود تمرکز، بهبود روابط اجتماعی (آسپن، ٢٠١١).
تحقیقات نشان داده است که تعامل حیوانات با انسان می تواند اضطراب و پرخاشگری را کاهش دهد و نیز باعث افزایش تعامل اجتماعی و توانایی مدیریت زندگی روزمره، در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، زوال عقل و اسکیزوفرنی شود (تونر، ٢٠٠۷). یک مطالعه در ژاپن درباره "اسب سواری روانی _آموزشی" با ٤ کودک دارای اختلالات نافذ رشدی ادعا کرد که کودکان در زمینه های تقلید، بیان عاطفی و از نظر تماس با چشم بهبود نشان دادند (باس، ٢٠٠۹).
یکی از علایم اتیسم اختلال در پردازش حسی است و هیپوتراپی نیز رویکردی چند حسی ایجاد می کند (تریدارت، 2011). هیپوتراپی یک شکل از درمان فیزیکی که توسط کاردرمان گران و گفتار درمان گران هم می تواند مورد استفاده قرار گیرد. در این نوع روش درمانی یک درمانگر با استفاده از حرکات مشخص یک اسب به ارائه روش هایی به عنوان درمان برخی ورودی های حسی کودکان طیف اتیسم می پردازد. به منظور بهبود عملکرد عصبی و پردازش حسی کودکان طیف اتیسم، بر خلاف اسب سواری درمانی (که در آن مهارت های سواری خاص آموزش داده می شود )، حرکت اسب وسیله ای برای هدف درمان و به عنوان یک استراتژی درمان به کار برده می شود (پیچن ریور و همکاران، ٢٠۱٠).
اسب درمانی به عنوان درمان مکمل در گروه مداخلات طیف اتیسم طبقه بندی می شود مشکلات حسی حرکتی کودکان اتیسم عامل بسیاری از ناتوانی های شناختی و اجتماعی در این دسته از کودکان است که با بررسی کاردرمان گر به صورت انفرادی و تدوین برنامه منحصر به فرد هر کودک می توان آثار بهبود وضعیت شناختی اجتماعی کودک را در بلند مدت مشاهده کرد (گومز و همکاران، 2016).