اتیسم یک اختلال عصب تحولی است که در سالهای اولیه خودش را نشان میدهد و دلیل شکل گیری آن ناشی از تعامل عوامل مختلفی همچون ژنتیک، محیط و دوران بارداری است و نمیتوان علت خاصی را با قطعیت دلیل شکل گیری اتیسم دانست.
در حال حاضر آزمایش خاصی برای تشخیص و پیشگیری از اختلالات طیف اتیسم قبل و در طول دوران بارداری وجود ندارد.
تشخیص اتیسم بر اساس مصاحبه با والدین، دریافتشرح حال از مراقبین کودک و مشاهده علایم و نشانه ها میباشد. همچنین آزمون های تکمیلی ازجمله گارس و ام چت یرای تشخیص و تعیین شدت اختلال نیز استفاده میشود.
سن شروع علایم در این کودکان متفاوت است اما در بیشتر موارد در بازه زمانی 2 الی 3سالگی علایم خود را نشان میدهند.
اتیسم درمان قطعی به معنای از بین رفتن تمامی علایم اختلال ندارد اما درمان زود هنگام و بهنگام میتواند باعث کاهش و مدیریت نشانه ها شود و پیشرفت خوبی در زمینه مختلف برای کودک به همراه دارد.
بعد از ارزیابی توسط روانشناس و روانپزشک کودک با توجه به سطح و نیاز کودک جلسلات توانبخشی شناختی شامل گفتاردرمانی، کاردرمانی ، بازی درمانی و... باید برگزار شود.
درمان دارویی خاصی برای علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد. با این حال، داروها ممکن است در مدیریت بیماری های همراه و علائم مرتبط مانند تحریک پذیری و پرخاشگری، تنظیم خلق و مدیریت اضطراب نقش داشته باشند.