قبل از اینکه ایتان لویولا به اولین سال تولد خود برسد ، مشخص بود که مشکلی در روده او وجود دارد. چندین دوره آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های شدید گوش به او داده شده بود ، پس از آن دچار اسهال بدبو و اسیدی شد که با درد و تشنج همراه شد. در حدود یک سالگی ، ایتان گفتار و تماس چشمی خود را از دست داد. بلافاصله پس از آن ، او تشخیص اختلال طیف اتیسم (ASD) را گرفت.

با افزایش سن ایتان ، مشکلات گوارشی او همچنان ادامه داشت مادرش دانا وودز می گوید: "او دستان خود را روی گوش هایش گذاشته بود و نمی خواست در جمع باشد." "این بسیار طاقت فرسا بود." سپس پدر ایتان اعلامیه ای را دید که در کلینیک درمان اتیسم نصب شده بود. دانشمندان دانشگاه ایالتی آریزونا در تمپ ، نزدیک خانه آنان ، به دنبال کودکان مبتلا به اتیسم بودند تا یک درمان تجربی به نام انتقال میکروبیوتا ( مشکلات روده ای) شرکت کنند.

اکنون ، محققان فاش کرده اند که باکتری های روده علاوه بر کمک به هضم ، ترکیبات فعال زیستی ای نیز تولید می کنند که به تنظیم عملکرد مغز و مهارت اجتماعی کمک می کند. مطالعات نشان می دهد که کودکان دارای اختلال طیف اتیسم اغلب ترکیباتی از میکروب های روده دارند که متفاوت از کودکان بدون این بیماری است. و در حیوانات آزمایشگاهی ، علائم شبه اتیسم زمانی ظاهر می شوند که گونه های طبیعی باکتری روده وجود نداشته باشد.

اگرچه این نتایج قطعی نیست ولی این یافته ها محققان را وادار می کند تا ارتباط بین میکروب های روده و علائم اتیسم را بررسی کنند.
جان کریان ، بیوشیمی دان در ایرلند ، از جمله اولین محققانی بود که تأثیر میکروب های روده بر رفتار اجتماعی را مورد بررسی قرار داد. در سال 2014 ، او گزارش داد که موش های بدون میکروب-آنهایی که فاقد ترکیب معمول میکروب های روده بودند-از موش های دیگر و موقعیت های جدید اجتماعی دوری کردند. کریان می گوید: "به نظر می رسد چیزی در مورد مغز اجتماعی وجود دارد که آن را نسبت به سیگنالهای میکروبیوم حساس می کند." او و سایر دانشمندان وجود محور روده - مغز را پیشنهاد کردند که در آن میکروبهای روده ترکیبات فعال زیستی تولید می کنند که بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد.

مطالعات دیگر این نظریه را تقویت کرده و نشان می دهد وقتی باکتری های روده به هضم غذا کمک می کنند ، تعدادی محصول جانبی تولید می کنند که می تواند بر تفکر و رفتار تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، عوامل بیماری زای باکتریایی کلستریدیا، اسید پروپیونیک را در روده تولید می کنند-یک اسید چرب زنجیره ای کوتاه که باعث اختلال در تولید انتقال دهنده های عصبی می شود-اسید پروپیونیک همچنین باعث ایجاد علائم شبه اتیسم در موش ها می شود ، مانند رفتارهای تکراری ، مشکلات حرکتی و تعاملات اجتماعی غیر معمول
 
کمبود باکتری های مفید روده نیز ممکن است بر عملکرد اجتماعی مغز تأثیر بگذارد. در سال 2017 ، کرایان گزارش داد که وقتی موشهای مبتلا به اتیسم دارای سطوح پایین تری از باکتریهای بیفیدوباکتریوم و بلوتیا بودند ، روده آنها تریپتوفان و اسید صفراوی کمتری-ترکیبات مورد نیاز برای تولید سروتونین 3-تولید می کرد. محققان همچنین مشاهده کرده اند که برخی از افراد مبتلا به ASD می توانند یک سد خونی مغزی-مغذی غیرطبیعی داشته باشند ، که به برخی عوامل باکتریایی سمی اجازه می دهد وارد جریان خون شده و به مغز برسند.
چنین یافته هایی باعث شد تا محققان موسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادنا میکروب افراد دارای اختلال طیف اتیسم را به موش منتقل کنند.

در شش هفته گی ، فرزندان این موش ها کمتر معاشرت می کردند ، صداهای صوتی کمتری تولید می کردند و رفتارهای تکراری بیشتری انجام می دادند ، در مقایسه با موش هایی که از حیواناتی که از اهداکنندگان فاقد اتیسم میکروب های روده دریافت کرده بودند ، رفتار می کردند..

تمرکز فزاینده بر نقش میکروب های روده در عملکرد اجتماعی مغز باعث شد تا تیم دانشگاه ایالتی آریزونا با آزمایش میکروب ها در کودکان مبتلا به اتیسم ، از این آزمایش جلوگیری کنند. رزا کراجمالنیک براون ، بوم شناس میکروبی و همکارانش گروهی متشکل از 18 کودک دارای اتیسم بین 7 تا 16 سال ، از جمله ایتان لویولا را به خدمت گرفتند. ایتان و همه کودکان سابقه مشکلات گوارشی از جمله اسهال مزمن ، درد و یبوست را داشتند.
 
کودکان مورد مطالعه آنتی بیوتیک وانکومایسین را به مدت دو هفته برای حذف باکتری های موجود مصرف کردند. سپس ، هر یک از آنها دوز بالایی از میکروبهای روده را از اهداکنندگان بدون اتیسم دریافت کردند-برخی از کودکان این را به صورت تنقیه دریافت کردند ، در حالی که برخی دیگر از نوشیدنی غنی شده با باکتری استفاده کردند. کودکان به مدت هفت یا هشت هفته به مصرف دوز روزانه میکروب ها ادامه دادند .ایتان نیز آنرا با آب زغال اخته همراه با آنتی اسید برای خنثی سازی اسید معده و افزایش شانس زنده ماندن میکروب های جدید استفاده کرد.
 
در پایان دوره مطالعه 18 هفته ای ، علائم گوارشی کودکان 80 درصد کاهش یافته بود. در دو سالگی ، نمرات کودکان در یک آزمایش برای اندازه گیری میزان ابتلای آنها به اتیسم به طور متوسط ​​47 درصد کمتر از ابتدای آزمایش بود. همچنین در پیگیری دو ساله ، کودکان تنوع باکتریایی روده و تعداد بیشتری از باکتری های روده را داشتند که اغلب در تعداد کمتری از کودکان مبتلا به اتیسم مانند بیفیدوباکتریا و پرووتلا وجود دارد.
 
منبع:
 
https://www.nature.com/articles/d41586-020-00198-y