نقش آب درمانی در بهبود اختلالات طیف اتیسم

آب درمانی انجام تمرینات حرکتی به صورت بالقوه می تواند اعتماد به نفس و انگیزه در کودکان بیمار را افزایش دهد و باعث می شود این کودکان در برابر تمرینات سخت مقاومت کمتری از خود نشان دهند، همچنین آب درمانی یکی از درمان های پایه شناخته شده است، تاثیرات این درمان در حیطه کودکان با اختلالات حرکتی به دفعات متعدد مورد مطالعه قرار گرفت و در درمان کودکان اوتیسم با اهداف ویژه ای شکل میگیرد. خواص منحصر به فرد آب یک محیط مطلوب برای کودکان اتیسم را ایجاد می کند. برای مثال کاهش وزن، میزان کنترل تنه، عملکرد بهتر مفاصل، کاهش تاثیر جاذبه باعث میشود فعالیت جسمانی در آب تاثیر بیشتری بر یکپارچگی حسی حرکتی نسبت به فعالیت بیرون از آب داشته باشد.
آبدرمانی با توجه به در برداشتن عناصر حرکت، تفکر، رقابت و جنبه ی بازی و سرگرمی از بهترین راههای تسهیل در رشد مهارت های حرکتی و به دنبال آن، بهبود کفایت اجتماعی میباشد، چون بازی و سرگرمی که زیربنای آبدرمانی است به عنوان یک عامل بسیار مهم در رشد این دو عامل به حساب می آید. این موضوع به ویژه به دلیل کم بودن تجارب اجتماعی کودکان مبتلا به اتیسم، نسبت به گروه همسالان باعث غنی تر شدن تجارب حرکتی و اجتماعی میشود و فرصت انجام رفتارهای پرخاشگرانه را محدود خواهد کرد. در تبیین دیگر میتوان به نتایج برخی پژوهش ها اشاره کرد. بامین و همکاران )2003) دریافتند که 8 هفته آبدرمانی برای یک کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم، موجب بهبود مهارت کار با دست، تعادل، راه رفتن، و تعامل با محیط و نیز کاهش رفتار بیش فعالی و اضطراب او میشود

در پژوهش دیگری دریافت که آبدرمانی برای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم زمینه را برای بهبود اعتماد به نفس، عملکرد و روابط اجتماعی آنها میشود. در زمینه آب- درمانی برای افراد دارای ناتوانی پرداخته بود، نشان داد که آبدرمانی موجب افزایش توجه، قدرت عضلانی، تعادل، تحمل لمسی، ایجاد و حفظ تماس با چشمی، و مشارکت اجتماعی میشود. با توجه به اینکه آبدرمانی موجب بهبود مهارتهای مختلف کودکان میشود، این امر خود زمینه را برای کاهش قابل توجه پرخاشگری کودکان فراهم میکند. برای هر ارگانیسمی، سطح بهینه ای از انگیزش وجود دارد. رفتارهای پرخاشگرانه با اعمال عملکرد جبرانی، هماهنگ با این انگیزش را در موقعیت هایی با انگیزش کمتر از بهینه افزایش و در موقعیت هایی با انگیزش بیش از حد، کاهش میدهند. میتوان فرض کرد آبدرمانی و فنون به کار رفته در آن با تسهیل در عملکرد تعدیل انگیزش تا سطح بهینه، بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه مؤثر است با توجه به این که میزان پرخاشگری در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم بسیار بالا است و از آنجایی که بیشتر رویکردهای آموزشی و توانبخشی این کودکان بر روی نشانه ها و علائم اصلی اتیسم تمرکز دارد

آب درمانی باعث تقویت عضلات و افزایش دامنه حرکتی و واکنش های تعادلی خواهد شد. در آب با انجام فعالیت های بازی گونه کودک همکاری بهتری خواهد داشت.زمانی که کودک در آب، محیطی امن به تمرین تعاملات اجتماعی کوچک بدون داشتن استرس و فشار می پردازد آب درمانی با اثر آرام سازی خود همچنین در کنار تمرینات طراحی شده تراپیست ،کمک بسزایی در تعدیل حسی و یکپارچگی حسی کودکان اتیسم خواهد گذاشت. یکی از بهترین روش ها در جهت تقویت حس وستیبولار و حس عمقی، آب درمانی می باشد، بهبود سطح هوشیاری کودک و کاهش رفتار های کلیشه ای با انجام آب درمانی کاهش می یابد. کودکان اوتیسم اغلب از اختلالات مهارتهای حرکتی زبانی دهانی رنج میبرند. فعالیت های دهانی نظیر حباب ساختن در آب، نفس گیری و... ، به تقویت مهارتهای دهانی و گفتار کودکان کمک خواهد کرد. به علت چگالی آب و ایجاد حالت تعلیق در آن، آب درمانی یکی از بهترین راه های درمان در زمینه حس عمقی در تمام اندام ها می باشد، تمریناتی مانند حمل وزنه در آب و …. اثر فوق العاده ای در مهارت های دستی این کودکان دارد.کم شدن وزن بدن در آب، همراه با استفاده از تجهیزات مکانوتراپی باعث ایجاد و تقویت هماهنگی حرکتی در کودک می گردد. انجام تمرینات آب درمانی با ایجاد تاثیر آرام سازی و تعدیل حس و کاهش رفتار های پرخاشگرانه سبب تسریع پروسه درمان های رفتاری در این کودکان می شود.